Արմինֆո.Թուրքիայի արտաքին քաղաքականության օրակարգում Հայաստանը 10-րդ տեղում է, առաջին տեղում ԱՄՆ-ի հետ հարաբերություններն են։ Այդ մասին մարտի 20-ին "Հարավային Կովկաս.միտումները եւ հեռանկարները ուկրաինական պատերազմի համատեքստում" թեմայով քննարկման ժամանակ հայտարարել է թուրք քաղաքագետ Մուսթաֆա Այդընը՝ ելույթ ունենալով "Կովկասի ինստիտուտի" կազմակերպած միջազգային քաղաքագիտական կոնֆերանսում:
Նա պարզաբանել է, որ երկրորդում են առաջիկա ամռանն Իրաքում և Սիրիայում Թուրքիայի սպասվող գործողությունները, երրորդում՝ Հունաստանի և ԵՄ-ի հետ հարաբերությունները, ինչպես նաև իրավիճակը Միջերկրական ծովում, չորրորդում ՝ Ուկրաինան և Սև ծովը:
"Իսկ Հայաստանը 10-րդ հորիզոնականում է։ Այսինքն, Թուրքիայում ոչ ոք պաշտոնապես Հայաստանը հրապարակավ չի քննարկում։ Դա տարբերվում է այն բանից, ինչ եղել է 10-15 տարի առաջ։ Կարծում եմ, որ այս իրավիճակը պայմանավորված է իշխանությունների քաղաքականությամբ: Թուրքիայում Հայաստանի հետ կապված նման քննարկում չկա։ Ակնհայտ է, որ իշխանությունները որոշում են կայացրել երկկողմ հարաբերությունները տեղափոխել Հայաստան-Ադրբեջան-Թուրքիա եռակողմ հարթություն։ Շատերը ելնում են այն բանից, թե ինչ տեսքով կստորագրվի Հայաստանի և Ադրբեջանի միջև խաղաղության պայմանագիրը, և արդյո՞ք կլինի", - ընդգծել է փորձագետը։
Այդընի խոսքով ՝ դա տեղի է ունենում հենց այդ հունով, քանի որ Թուրքիայի համար կարևոր է Ադրբեջանի հետ ռազմավարական կապը. դա անկյունաքարային հարցերից մեկն է Անկարայի համար ՝ Թուրքիան էներգետիկ հանգույցի վերածելու համար, իսկ հիմա դա ավելի արդիական է, քանի որ ԵՄ - ն ցանկանում է Ռուսաստանին դուրս մղել էներգետիկ ոլորտից:
"Աշխարհագրորեն Ադրբեջանը Թուրքիայի համար ավելի կարեւոր է, քան Հայաստանը", - ընդգծել է փորձագետը, միաժամանակ կարեւորելով տարածաշրջանում բոլոր կոմունիկացիաների բացումը, այլ ոչ թե միայն Նախիջեւանից Ադրբեջան տանող ճանապարհը: Նրա խոսքով ՝ դա կարևոր է Թուրքիայի համար ։
Միևնույն ժամանակ Այդընը նշել է, թե որպեսզի Թուրքիան կարողանա մարտահրավեր նետել Ռուսաստանին Հարավային Կովկասում, նա պետք է ամրապնդվի այդ տարածաշրջանում: "Թուրքիան ամրապնդվում է Ադրբեջանում, ինչ-որ չափով դա անում է նաև Հայաստանում ։ Բայց պետք է հասկանալ, որ Թուրքիան չի կարող երկու ոտքի վրա հենվել Հարավային Կովկասում՝ առանց Հայաստանի։ Եթե Անկարան կորցնի իր ազդեցությունն Ադրբեջանի վրա, ապա արդեն չի կարողանա մարտահրավեր նետել Ռուսաստանին և ստիպված կլինի վերադառնալ "սառը պատերազմի " ժամանակների սահմաններին", - ամփոփել է քաղաքագետը: