Արմինֆո. Այն, ինչ տեղի ունեցավ Բաքվում 20-րդ դարի սկզբին, նույն սարսափով կրկնվեց 20-րդ դարի վերջին։ Այդ մասին «Ֆեյսբուքի» իր էջում գրել է Արցախի Պաշտպանության բանակի նախկին մամուլի քարտուղար, գնդապետ Սենոր Հասրաթյանը՝ անդրադառնալով Ադրբեջանում հայերի ջարդերի հերթական տարելիցին:
Այդ համատեքստում նա մեջբերել է ծագումով բաքվեցի գրող Ում էլ Բանիի, նույն ինքը՝ Միրզա գըզը Ասադուլաևայի հուշերը 1945թ. Փարիզում լույս տեսած "Կովկասյան օրեր" գրքից: «Տոն օրերին մենք խաղում էինք «հայերի կոտորած» խաղը, խաղ, որն ավելի շատ էինք նախընտրում մնացած բոլոր խաղերից: Ռասիստական կրքերից հարբած՝ մենք մեր ատավիստական ատելության զոհասեղանին էինք դնում մորական կողմով հայուհի Թամարին: Սկզբում նրան կամայականորեն մեղադրում էինք մահմեդականների սպանության մեջ և, մեր հաճույքը թարմացնելու համար, սկսում էինք գնդակահարել: Հետո կտրում էինք նրա լեզուն, գլուխը, վերջույթները և դրանք նետում շներին՝ դրանով մեր զզվանքը հայտնելով հայկական մարմնի հանդեպ...»
«...20-րդ դարասկզբին Բաքվում տեղի ունեցածը նույն ահավորությամբ կրկնվեց նաև 20-րդ դարավերջին... Զոհասեղանին նորից Բաքվի հայն էր, բայց արդեն ոչ թե խաղի, այլ իրական կոտորածի տեսքով...
33 տարի առաջ՝ այս օրերին Բաքվի Խագանի փողոցում հավաքված ազերի խառնամբոխի աչքի առաջ բռնաբարվեցին 90 և 70 տարեկան հայ մայրն ու դստերը, ավերվեց ու թալանվեց հայերին պատկանող շուրջ 110 բնակարան, զոհերի իրական թիվն առայսօր մնում է անհայտ...
20-րդ դարասկզբին հայը պետականություն չուներ, իսկ այսօր, կարծես թե, ունի... Բայց, միևնույն է, թուրքի համար նախընտրելին <<հայերի կոտորած>>խաղն է...», - ամփոփել է Հասրաթյանը:
Հիշեցնենք, որ 1990թ. հունվարի 13-ին Ադրբեջանի մայրաքաղաքում սկսվեցին էթնիկ հողի վրա զանգվածային անկարգություններ, որոնք ուղեկցվեցին հայ բնակչության նկատմամբ զանգվածային բռնություններով, կողոպուտներով, սպանություններով, հրկիզումներով և գույքի ոչնչացմամբ: Ջարդերի զոհ դարձավ, տարբեր տվյալներով, 48-90 (որոշ աղբյուրների համաձայն ՝ մինչեւ երեք հարյուր) մարդ։ Ըստ Human Rights Watch-ի զեկուցող Ռոբերտ Քուշենի՝ "ջարդերն ամբողջությամբ տարերային չէին, քանի որ ջարդարարներն ունեին հայերի ցուցակները և նրանց հասցեները": Ղարաբաղյան հակամարտության սկզբում Բաքվում ապրում էր մոտ 200 հազար հայ՝ բնակչության 1,7 մլն ընդհանուր թվի պայմաններում։ 1988 թվականի փետրվարի վերջին հայերի շրջանում բազմաթիվ զոհերով ջարդ տեղի ունեցավ Սումգայիթում, որը դարձավ նշանակալի: