Արմինֆո. Փոխված իրավիճակում Իսրայելը պետք է որդեգրի վարքագծի նոր ռազմավարություն և սկսի բարեկամություն անել Հայաստանի հետ չդադարեցնելով բարեկամությունն Ադրբեջանի հետ։ Նման եզրակացության է հանգել քաղաքագետ Դմիտրի Շուֆուտինսկին ՝ Аlgemeiner-ում հրապարակված իր հոդվածում, որին հղում է կատարում "Ռազմական տեսություն" պարբերականը։
Հեղինակը Իսրայելին առաջարկում է տարածաշրջանում ավելի հավասարակշռված քաղաքականություն վարել, բարեկամություն առաջարկելով Հայաստանին, սակայն՝ չհրաժարվելով իր դաշնակից Ադրբեջանից։ Դրա պատճառը նշվում է Թուրքիան, որն Իսրայելի բարեկամից վերածվել է աշխարհաքաղաքական մրցակցի։ "Նա բացահայտ աջակցում է ՀԱՄԱՍ-ին, ջախջախում է Իսրայելի քուրդ դաշնակիցներին և ձգտում իսլամացնել Ադրբեջանը՝ սիրիացի ջիհադականներին ուղարկելով կռվելու Հայաստանի դեմ՝ նրա անունից ։ Անկարան նաեւ ոտնձգություն է կատարել Միջերկրական ծովում Իսրայելի տնտեսական գազային շահերի դեմ։ Ժամանակն է, որպեսզի Երուսաղեմը ձերբազատվի Անկարային վիրավորելու մտավախությունից և ճանաչի Հայոց ցեղասպանությունը", - գրում է հեղինակը։
Բացի այդ, Երուսաղեմը պետք է որոշում կայացնի՝ հրաժարվել Ադրբեջանին զենք մատակարարելուց, թե՞ ոչ ։ Բահրեյնի և ԱՄԷ-ի հետ խաղաղության հաստատումից հետո Իսրայելն արդեն այնքան էլ կախված չէ ադրբեջանական նավթից, այդ պատճառով Բաքվին զենք մատակարարելուց հրաժարվելու դեպքում Երուսաղեմն այնքան էլ չի տուժի Բաքվի նավթի մատակարարումից զրկվելու հետեւանքով: Գոյություն ունի նաև մեկ այլ տարբերակ ՝ չհրաժարվելով Ադրբեջանին զենք մատակարարելուց, Հայաստանին զենքի մատակարարումներ սկսել նույն որակով և քանակով, ինչը կօգնի պահպանել հավասարակշռությունը երկրների միջև նոր ռազմական հակամարտության դեպքում։ Հեղինակի համոզմամբ, եթե Իսրայելը կարողանա լավ հարաբերություններ հաստատել Բաքվի ու Երեւանի հետ, նա կարող է հանդես գալ որպես խաղաղարար այդ տարածաշրջանում ' զգալիորեն նվազեցնելով Թուրքիայի եւ Իրանի ազդեցությունը: Այդպիսով, Իսրայելի հաշվին կավելանա ԱՄՆ-ի և Ֆրանսիայի ազդեցությունը և կնվազի Ռուսաստանինը, որի դաշնակիցներն են թուրքերն ու իրանցիները։
"Եթե Երուսաղեմը ցանկանում է հակազդել Անկարային, նրան հարկավոր են հնարավորինս շատ դաշնակիցներ։ Եվ եթե Իսրայելը պետք է լույս լինի ժողովուրդների համար, նա պետք է ոսկե ստանդարտ սահմանի, երբ խոսքը վերաբերում է Ցեղասպանության ճանաչմանը", - եզրափակել է հեղինակը ։