Արմինֆո. Ադրբեջանի նախագահ Իլհամ Ալիեւը հույս ունի, որ նավթը կպաշտպանի իրեն Կոսովոյի առաջնորդ Հաշիմ Թաչիի ճակատագրից, որն այսքան տարի անց, այնուամենայնիվ, շուտով Հաագայի դատարանի առջև կկանգնի 1998-ի մարտից մինչև 1999-ի սեպտեմբեր ընկած ժամանակահատվածում պատերազմական հանցագործությունների և մարդկության դեմ հանցագործությունների կազմակերպման համար։
Այն մասին, որ նա չպետք է նման հույսեր փայփայի, ցույց տվեց BBC կկորպորացիան, ոչ թե հայկական, այլ հենց բրիտանական համաշխարհային կիսապետական ԶԼՄ-ն, որն իր հարցերով հասկացնել տվեց դինաստիական Ադրբեջանի ղեկավարին, որ նրան, մեղմ ասած, "օձիքից բռնել են", և այժմ նա չի կարող ձերազատվել ոչ միայն էրդողանական Թուրքիայից, որն արդեն, փաստորեն, կառավարում է պարահանդեսը իր երկրում, այլ նաև անգլո-սաքսոնական Արևմուտքից, որը նրա համար պատրաստել է "մարդկության դեմ հանցագործությունների" հաստ թղթապանակ, որը առիթի դեպքում կարող է հանվել գզրոցից եւ ուղարկվել է Հաագա՝ ինչպես "Կոսովոյի դոսյեն":
Ալիեւը, թեեւ, ՄԳԻՄՕ-ի" հայրիկի շրջանավարտ" է, բայց շատ լավ հասկանում է, որ նման "արդար " հարցերը համաշխարհային լրատվամիջոցի հարցազրույցի համար նախապես պատրաստված եւ համաձայնեցված էին ղեկավարության հետ Լոնդոնում եւ պատահական չէին: Հիմա նա նեոլիբերալ Արևմուտքի պարտապանն է, ով Ադրբեջանի "նավթային շեյխին" շանտաժի է ենթարկում մինչև իր երկրային կյանքի ավարտը և նրան ոչ մի միլիմետր ազատ տարածք չի տա ինքնուրույն աշխարհաքաղաքական և այլ մանևրի համար։
Պատերազմ սկսելով Արցախի դեմ և դառնալով սեփական հավակնությունների, հարազատ հորը տված
խոստումների պատանդը, ինչպես նա արտահայտվել է թվիթերյան գրառումներից մեկում, ինչպես նաև իր երկրի քաղաքական իսթեբլիշմենթի որոշակի արմատական հատվածի արյունռուշտ ուղերձներում ՝ Ալիևն իր համար անժամկետ "Հաագայի դատավճիռ" է ստորագրել և հիմա դժվար թե կարողանա այդ արյունից մաքրվել։
BBC-ին տված հարցազրույցում նա ոչ միայն լկտիաբար լրագրողին ստել է այն մասին, որ իր երկրի զինված ուժերը երբեք չեն թիրախավորել քրիստոնեական տաճարներ եւ չեն օգտագործել կասետային ռումբեր խաղաղ բնակչության դեմ, այլեւ կեղծ լուրեր տարածելու համար մեղադրել է այդ ռմբակոծությունների անմիջական ականատեսներին՝ ի դեմս նույն BBC-ի:
Այն հարցին, թե արդյոք հասկանում է, որ այս ձմռանը Լեռնային Ղարաբաղում կարող է հումանիտար աղետ տեղի ունենալ, եւ այն ժամանակ ինչ կլինի քաղաքացիական բնակչության հետ, Ալիեւը ցինիկաբար հայտարարել է, որ դա ոչ թե իր, այլ Փաշինյանի խնդիրն է, կարծես թե, իր զորքերը չեն թուրք գործընկերների հետ միասին ոչնչացրել Արցախի քաղաքների քաղաքացիական ենթակառուցվածքները: Ավելին, նա, ինչպես որ բնորոշ էր Երրորդ Ռեյխի ղեկավարներին, պատրաստ է "հոգ տանել" նրանց մասին, և դա այն դեպքում, երբ կտրված գլուխներով և գնդակահարություններով քաղաքացիական անձանց մասին նման "հոգատարության" օրինակները փաստագրված են և լավ հայտնի։ Ճիշտ այնպես, ինչպես հրեա երեխաների համար "առողջարաններում":
Իր ստերով Ալիևն ավելի հեռուն գնաց, քանի որ փախչելու տեղ չուներ. Հարցերն ուղիղ էին։ Երբ լրագրողը հարցրել է նրան, թե ինչպես է ստացվել, որ Լեռնային Ղարաբաղում օրը երկու անգամ ռմբակոծել են եկեղեցին, նա ասել է, որ կամ դա հրետանու սխալ էր, կամ էլ հայկական կողմի սադրանքը: Հասկանալով, որ ինքը ծիծաղելի է, Ալիեւը խոստովանել է, որ "դա կարող էր տեղի ունենալ միայն սխալմամբ, քանի որ եկեղեցին մեր թիրախների մեջ չի եղել", եւ արդեն միտումնավոր լկտիաբար պատասխանել է "կարելի՞ էր նման սխալ թույլ տալ մեկ օրում երկու անգամ" հարցին, նշել է՝ "ինչու ոչ ": Հասկանալով նաև, որ այստեղ էլ ինքնա անցել է քաղաքավարության սահմանները, Ալիևը հայտարարել է, թե՝ "նրանք խոզեր են պահում մեր մզկիթներում", թեև, քաջատեղյակ է նույն Շուշիում հայկական կողմի վերականգնած մզկիթի մասին։
Ավելին, երբ թղթակիցը Ալիևից հարցրել է, որ իր գործընկերները "շտապ օգնության կենտրոնի գնդակոծության, բնակելի բազմաբնակարան շենքի քանդման, առանց ակնհայտ ռազմական թիրախների քաղաքի անկանոն գնդակոծման պատահական ականատեսներ են եղել, և որ այդ ամենը տեսել ու տեսագրել են BBC-ի լրագրողները, նա կասկածներ է հայտնել այդ վկայությունների օբյեկտիվության վերաբերյալ, ասելով, թե "դա կարող է լինել ֆեյք նյուզ", որը պատրաստվել է հակամարտության նկատմամբ կողմնակալ դիրքորոշման եւ Ադրբեջանի նկատմամբ սեւ PR-ի նպատակով: Իսկ այն հարցին, թե Ստեփանակերտի բնակելի թաղամասերում կասետային ռումբերի կիրառման ապացույցներ կան, ինչպես նաև փաստագրված Human Rights Watch-ը, կան լուսանկարներ, տեսանյութեր և ականատեսների վկայություններ, Ալիեւն այդ ամենը կեղծ լուրեր է անվանել։
Այս առումով հարկ է նշել մի շատ կարեւոր նրբություն. լրագրողը նրան չի հարցրել, թե արդյոք նա ֆեյք է համարում հետախուզության ղեկավարների, այդ թվում ՝ Արևմտյան երկրների, վկայությունները, որ Ադրբեջանի զինված ուժերում Ղարաբաղում կռվում են ոչ միայն թուրք զինծառայողներ, այլև Սիրիայի և Լիբիայի արգելված ահաբեկչական խմբավորումների վարձու ջիհադիստներ։ Հարցազրույցի ժամանակ այս հարցի բացակայությունը, իհարկե, պատահական չէ, քանի որ դրա համար նրան, հաստատ, չեն դատելու: Պասիանսը կազմվել է, լուծել այն դժվար չէ: Հիմա Ալիևիը արդեն, հաստատ, փախչելու տեղ չունի, առավել ևս՝ Ռուսաստանի գիրկը։ Թույլ չեն տա, կկանչեն Հաագա։