Արմինֆո.Քաղաքական և հասարակական գործիչ, ՀՀ Ազգային ժողովի նախկին փոխնախագահ Կարապետ Ռուբինյանն ԱրմԻնֆո-ին հարցազրույցում մեկնաբանում է մեծ քաղաքականություն նախկին նախագահ Ռոբերտ Քոչարյանի «վերադարձի» հեռանկարները, կիսվում 2019 թ. գարնանը նախատեսվող արտահերթ խորհրդարանական ընտրությունների նախաշեմին քաղաքական ուժերի դասավորության իր տեսլականով, խոսում Հայաստանում անցումային արդարադատության ներդրման անհրաժեշտության մասին:
Ռոբերտ Քոչարյանը քաղաքականություն իր վերադարձի մասին հայտարարեց՝ որպես կայացած փաստ: Արդյո՞ք հետագայում նման սցենարի նախադրյալներ կան, օրինակ՝ արտահերթ խորհրդարանական ընտրությունների անցկացման ժամանակ կամ ամեն բան կավարտվի նրան կալանքի տակ վերադարձնելու Վճռաբեկ դատարանի որոշմամբ:
Որպես կանոն, քաղաքականություն վերադառնում են քաղաքական քայլերով: Ռոբերտ քոչարյանի «վերադարձը» սկսեց ՀՔԾ-ն՝ ծանուցագիր ուղարկելով ու Քոչարյանի դրան հաջորդող իր բոլոր քայլերի ու գործողությունների դրդապատճառը արդարացի պատժից խուսափելն է: «Համարեք, որ վերադարձել եմ» ասածն էլ դրա ապացույցն է, թե չէ կասեր «չե՞ք տեսնում, որ վերադարձել եմ»: Նույն հարցազրույցում նրա՝ «ուչաստկովիի» մակարդակի աշխարհաքաղաքական «վերլուծությունը» երբ պարզապես ցույց տվեց, որ թերթեր է կարդում ու ծանոթ է մեր տարածաշրջանի քաղաքական քարտեզին, դար ապրած մոտեցումները Ռուսաստանի վերաբերյալ, նույնպես ցույց են տալիս, որ գործում է հանպատրաստից՝ պահի ու հանգամանքների թելադրանքով: Վերադառնալով ձեր հարցին ասեմ, որ հաշվի առնելով այն համաժողովրդական ատելությունն ու արհամարանքը, որը վայելում է Քոչարյանը սկսած իր ապօրինի պաշտոնավարման տարիներից մինչ այժմ, նա դասական իմաստով քաղաքականություն վերադառնալու ոչ մի շանս չունի: Բանսարկություններ, ստով ու կեղծիքներով լի հարցազրույցներ ու հայտարարություններ կարող է անել: Դրսից հովանավորներ փորձել բերել ու ներքաշել մեր երկրի ներքին գործերին նույնպես կարող է: Նա ամեն ինչ անում է ու էլի կանի, որպեսզի որպես քաղաքական հետապնդում ներկայացնի իր նկատմամբ իրականացվող քրեական հետապնդումը: Պաշտպանվելու իրավունքն իրենն է, վարձու պաշտպանների պակաս էլ չունի, պարզապես բոլորս մեզ ավելի հանգիստ ու անվտանգ կզգանք եթե նա այդ ամենն անի իր արարքներին համապատասխանող տեղից՝ բանտախցից:
Առայժմ Քոչարյանին, համենայն դեպս, դատելով ԶԼՄ-ների հրապարակումներից և հայտարարություններից, աջակցում են ոչ բարձր վարկանիշ ունեցող ՀՀԿ-ն և ՀՅԴ-ն: Սակայն, հաշվի առնելով Գագիկ Ծառուկյանի բավական տևական լռությունը՝ խորհրդարանական ընտրությունների ժամանակ իր փաստացի ստեղծողին կարող է աջակցել նաև <Բարգավաճ Հայաստանը>: Ինչպե՞ս եք պատկերացնում նման քաղաքական դասավորության հեռանկարները:
Չեմ կարծում, որ գործը դրան կհասնի: Մի մոռացեք, որ արտահերթ ընտրություններում ընտրակաշառքը, նաև բարեգործության անվան տակ արվողը, բացառելու պայմաններում Ծառուկյանն ու իր «կուսակցությունը» առանց Քոչարյանի էլ լուրջ եթե ոչ անհաղթահարելի խնդիրների առջև են կանգնելու: Ընտրություններում հանցագործի հետ բաց համագործակցության կարող են գնալ միայն հիմարները:
Բացի այդ, ենթադրում եմ, որ պարոն Ծառուկյանը ամենևին դեմ չի լինի ազատվելու իր նախկին կամ գուցե նաև ներկա «օրթախից»: Կներեք, հատուկ այս հակապետական երևույթին հարիր թուրքերեն բառն եմ օգտագործում:
Օրերս Հայաստանում հարգված ֆինանսիստներից մեկը ենթադրեց, որ առաջիկա խորհրդարանական ընտրություններում հաղթանակի՝ ընտրողների և ընտրությունները վերահսկող իշխանության մարմինների կաշառման համար, Քոչարյանին բավարար կլինի ծախսել ԶԼՄ-ների կողմից իրեն վերագրվող 4 մլրդ դոլարից 2 մլրդ-ն: Իսկ եթե դա էլ բավարար չլինի, Մոսկվան ձմռանը կբարձրացնի գազի գները: Կիսվեք, խնդրում եմ, Ձեր կանխատեսմամբ:
Արդեն հույս հայտնեցի, որ Քոչարյանը արտահերթ ընտրությունների ընթացքին հետևելու է բանտախցից: Բայց եթե հույսս չարդարանա, միևնույն է վստահ եմ, որ այսօրվա իշխանությունը ամեն ինչ անելու է ընտրություններում փողի ու վարչական ռեսուրսի ապօրինի ազդեցությունը բացառելու համար: Այնպես որ, Քոչարյանի թալանած փողերը շատ-շատ ծառայեն ծախու մամուլի ու սոց. ցանցերի կեղծ օգտատերերի միջոցով մթնոլորտը ապականելուն, եթե, իհարկե, մինչ այդ դրանք օրինական ճանապարհով չմուտքագրվեն պետական բյուջե: Կրեմլի գործոնն ու ազդեցությունը մեկ այլ քննարկելիք բան է, բայց Քոչարյանի պարագայում հակված եմ նույն պնդումն անել՝ այս իրավիճակում, միայն հիմարը իր անունն ու վարկանիշը կամովին կկապի այդ հանցագործի հետ:
Ի դեպ, դատելով Ռոբերտ Քոչարյանի վերջին հայտարարություններից՝ նա ակնհայտորեն փորձում է Հայաստանում ռուսական շահերի միակ պաշտպանի իմիջ ստեղծել իր համար, ինչպես 10 տարի անում էր Սերժ Սարգսյանը: Նիկոլ Փաշինյանը օգոստոսի 17-ին արդեն հասցրել է անհիմն որակել նման ջանքերը: Ինչպիսի՞ն է Քոչարյանի կողմից <ռուսական խաղաքարտի> հաջող խաղարկման հավանականությունը:
Քոչարյանի համար դա արդարադատությունից պաշտպանվելու ձևերից մեկն է: Ակնհայտ է, որ սեփական ճղճիմ խնդիրները լուծելու համար սեփական երկրիդ վրա «դրսից տղա բերելը» ստորություն է ու դավաճանություն: Մյուս կողմից չեմ կարծում, թե Կրեմլի համար ռուսական «ԱՖԿ Սիստեմայի» ազատված տնօրեն Քոչարյանը ինքնին որևէ արժեք ունի, իսկ որպես Հայաստանի ներքին գործերին միջամտելու գործիք, չափազանց վարկաբեկված է: Նրանց արտգործնախարար Լավրովի տխրահռչակ հայտարարության մեջ էլ տեսանք, որ հիմնական շեշտը դրվեց ոչ թե Քոչարյանի այլ Խաչատուրովի ՀԱՊԿ գլխ. Քարտուղար լինելու հանգամանքի վրա:
Քոչարյանին ներկայացված միակ մեղադրանքը 2008 թ. Սահմանադրական կարգի տապալումն է: Մինչդեռ, ինչպես հավաստում են նրա ընդդիմախոսները, նրա նախագահության տարիները հիշվել են հոկտեմբերի 27-ով, մի շարք՝ այդպես էլ չբացահայտված աղմկահարույց սպանություններով, Հայաստանի համար կողոպտչական <Գույք՝ պարտի դիմաց> գործարքով, շատ գործարարներից հաջող բիզնեսների խլմամբ: Ասում են, որ տուժածներից շատերը պատրաստ են ցուցմունքներ տալ նաև այսօր: Ձեր կարծիքով, ի՞նչն է խանգարում իշխանությանը նախկին նախագահին մեղադրանքներ առաջադել, օրինակ, տնտեսական հանցագործությունների համար:
Այդ հարցի պատասխանը ես չունեմ, միայն կարող եմ հույս հայտնել, որ ՀՔԾ-ն ունի գործողությունների հստակ պլան, որում անհրաժեշտաբար ներառված կլինեն ձեր նշած ու չնշած այլ հանցագործությունների քննության փուլերը: Գիտենք նաև, որ արդարություն հաստատելու և մեղավորներին պատժելու ճանապարհին մեծ բարդություններ են առաջանում գործող օրենքների անկատարության և ներկա դատական համակարգի տխուր վիճակի պատճառով: Այս պատճառով է որ վարչապետը վերջապես որոշեց գնալ անցումային արդարադատություն իրականացնելու ճանապարհով: Սա միանգամայն ողջունելի ու սպասված քայլ էր և զուր չէ, որ դեռ ոչինչ չսկսած մեծ իրարանցում առաջացրեց թալանչիների ճամբարում: