Գևորգ Գորգիսյան. Ոչ թե կաշառքի դիմաց, այլ հանուն գաղափարի ընտրող 122 հազար քաղաքացու առկայությունը կոտրեց միֆը, թե «մարդիկ ոչինչ չեն որոշում»

Ապրիլի 2-ի ընտրություններում «Ելք» դաշինքից 6-րդ գումարման ԱԺ պատգամավոր ընտրված, նախկին քաղաքացիական ակտիվիստ Գևորգ Գորգիսյանն ԱրմԻնֆո-ին հարցազրույցում խոսում է պատճառների մասին, որոնք դրդել են իրեն քաղաքականություն մտնել, կիսվում Ազգային ժողովի պատերի ներսում ապագա գործողությունների ծրագրերի և ակնկալիքների մասին:

Ո՞րն է քաղաքացիական ակտիվիստի՝ սկզբում քաղաքականություն, իսկ հիմա արդեն խորհրդարան գալու շարժառիթը:

Սկսած «Վճարում ենք 100 դրամ» շարժումից՝ մեր պայքարը կիսել և շարունակում են կիսել  բավական շատ մարդիկ, որոնց մի մասը խորհրդարանական ընտրություններին մասնակցել է «Ելք» դաշինքի կազմում: Քաղաքացիական ակտիվիստները քաղաքականություն են եկել շատ պարզ պատճառով՝ վերջնականապես գիտակցելով հետևանքների դեմ մշտական պայքարի անհնարինությունը: Քաղաքացիական շարժումների ձևաչափով պայքարը շարունակելն իմաստ կունենար՝ ժողովրդի ձայնը լսելու, վերջինիս ցանկություններն իշխանությանը հասցնելու քաղաքական կուսակցությունների ցանկության առկայության պայմաններում: Սակայն, համոզվելով հակառակում՝ ակտիվիստները որոշել են ինքնուրույն մուտք գործել քաղաքականություն: Կարող եմ ասել, որ շատերը բավական դժվար են հանգել այդ որոշմանը: Օրինակ՝ ընկերներիցս մեկը յուրօրինակ կերպով շնորհավորեց ինձ՝ այն կապակցությամբ, որ «այսուհետ դու չես կարող աշխատանքի գնալ 11:00-ին կիսատաբատով, աշխատավարձդ կնվազի կրկնակի անգամ, իսկ բոլորը քեզանից ավելին կուզեն, քան կարող ես անել: Որոշումն, իհարկե, բարդ էր, սակայն յուրաքանչյուր ակտիվիստ այն ինքնուրույն է կայացրել՝ իմանալով, թե հանուն ինչի է դա արվում:

Հանուն ինչի՞, անձամբ Դուք ընդունեցիք այդ որոշումը:

Հանուն իմ երեք երեխաների, որպեսզի նրանք զարգանալու ավելի շատ հնարավորություններ ունենան, քան ես: Եղբայրս գիտնական է, բնակվում է Շվեյցարիայում, քանի որ Հայաստանում գործունեություն ծավալել ուղղակի չէր կարող: Եվ ես չեմ ցանկանում, որ իրենց նպատակներին հասնելու համար ստիպված լինեն Հայաստանը լքել իմ երեխաները: Ուզում եմ, որ նրանք իրենց նպատակին հասնեն Հայաստանում, և մենք մտադիր ենք նման Հայաստան ստեղծելու համար անել հնարավոր ամեն բան:

Վերջին խորհրդարանական ընտրությունների արդյունքում տեսում ենք, որ, այնուամենայնիվ, ԱԺ աթոռներին նստած կլինեն «հին» մարդիկ: Ինչպե՞ս եք պատկերացնում նորի համար ձեր պայքարն այդ «հին» մարդկանց շրջապատում: Չե՞ք վախենում արդյոք նրանցից մեկը դառնալ:

Նման մտավախություններ չունեմ, քանի որ ես ինձ լավ գիտեմ: Ասեմ, որ նման մտավախություններ չունեն նաև ինձ ճանաչող մարդիկ: Եվ հետո «ծերանալ» ինձ թույլ չեն տա, նույնիսկ նման ցանկություն ունենալու դեպքում, իմ ընտրողները, մարդիկ, ովքեր վստահության մանդատով են օժտել ինձ: Եվ եթե հանրապետականները և «բարգավաճները» ընտրողների քվեները ստանում են կաշառքով՝ որևէ պարտավորություն չունենալով նրանց հանդեպ, ես իմ քվեները վաստակել եմ միանգամայն այլ ճանապարհով: Հետևաբար՝ պատասխանատու եմ այդ մարդկանցից յուրաքանչյուրի առջև:

Իսկ խորհրդարանի պատերի ներսում մեր պայքարում դժվարություններ միանշանակ կլինեն: Սակայն, այս ընտրությունները, խորհրդարան մեր անցնելը, փողի պայքարի պայմաններում, ցույց տվեցին, որ անհնարին ոչինչ չկա: Անհրաժեշտ է համապատասխան ցանկություն, և, իհարկե, ոչ մի հանգամանքում երբեք չհանձնվել:

Ապրիլի 2-ի ընտրություններում կաշառք վերցրեցին և քվեարկեցին՝ իրենց հանցավոր վարքագծի արդարացում համարելով՝ «մեզանից ոչինչ կախված չէ, ամեն բան «նրանց» ձեռքում է»: Ակնկալո՞ւմ եք արդյոք ինչ-որ կերպ կոտրել այդ միտումը, որպեսզի ընտրություններում մարդիկ, այնուամենայնիվ, ընթերցեն ծրագրերը, այլ ոչ թե՝ թղթադրամների թվերին ուշադրություն դարձնեն:   

Հուսով ենք, որ մեզ կհաջողվի  հասնել այն բանին, որպեսզի հաջորդ ընտրություններում մարդիկ, այնուամենայնիվ, ընթերցեն ծրագրերը, այլ ոչ թե՝ թղթադրամի թվերին ուշադրություն դարձնեն, ինչպես ապրիլի 2-ի ընտրություններում տեղի ունեցավ: Վերջիվերջո, ապրիլի 2-ի ընտրությունների արդյունքում պարզ դարձավ Հայաստանում 122 հազար քաղաքացու առկայությունը, ովքեր ընտրում են ոչ թե կաշառքի դիմաց, այլ հանուն գաղափարի և չեն ենթարկվում վարչական ճնշմանը:  «Ելքի» այս արդյունքն արդեն ցույց տվեց, որ իրականում «ամեն բան մարդկանց ձեռքում է»՝ կոտրելով միֆը, թե մարդիկ ոչինչ չեն որոշում, և ամեն բան մեկ մարդ է որոշում: Մենք աշխատել ենք օրուգիշեր, թեժ պայքար էր ընթանում աշխատանքի և փողի միջև, շատերն ընդհանրապես մեզ չգիտեին, մենք ներկայանում էինք, պատմում մեր ծրագրերի մասին, և մեր աշխատանքն արդյունք տվեց:

Այժմ «Ելքն» 5 տարի ունի՝ ցույց տալու, թե ինչի համար են իրենք քաղաքականություն եկել և ինչ են ցանկանում փոխել: Հուսով եմ, որ փոփոխություններ ներմուծելով Հայաստան՝ մեզ կհաջողվի  փոփոխություններ մտցնել ժողովրդի մտածողության մեջ: Մենք չենք պատրաստվում պատգամավորներ լինել, մենք պատրաստվում ենք խորհրդարանում ներկայացնել ժողովրդին: Հենց այդ առաքելությամբ էլ քաղաքականությունում և խորհրդարանում ենք հայտնվել, և դա պետք է վստահություն ներշնչի մարդկանց, որ հենց իրենք են որոշելու, թե ով է վաղ ներկայացնելու իրենց շահերը: Շուտով «Ելքը» կմասնակցի Երևանի քաղաքապետի ընտրություններին՝ ղեկավարվելով նույն նկատառումներով:

Որո՞նք են ձեր գերակայությունները Հայաստանում հասունացած խնդիրների լուծման հարցում…

Լուծման ենթակա խնդիրները շատ են, փորձեմ թվարկել դրանք՝ Հայաստանի հավասարաչափ զարգացում, պայքար ընդդեմ կոռուպցիայի, անկախ հակակոռուպցիոն մարմնի ձևավորում, քանի որ գոյություն ունեցող կառույցը կոռուպցիոներների կենտրոնացում է, որոնք իրենց դեմ պայքարել, իհրակե, չեն կարող: «Ելքը» մտադիր է հանդես գալ կրթության ոլորտի լուրջ նախաձեռնություններով և դրանք առաջ մղել: Միևնույն ժամանակ  դաշինքը լրջորեն կտարբերվի նախորդ խորհրդարանական ընդդիմություններից այն բանով, որ կանի հնարավորինը և, նույնիսկ, ավելին` չնայած փոքրաթվությանը:

Փոքրաթվությունը չի կարող լինել անգործության արդարացում: Առայժմ մենք դա կանենք միայնակ, իսկ թե հետագայում ում հետ կարող ենք համագործակցել, ժամանակը ցույց կտա: Սակայն ՀՀԿ հետ կոալիցիա չկազմելու խոստումից նահանջել, մենք, իհարկե, մտադիր չենք:  

«Ելքը» համարվում է արևմտամետ մտածողությամբ ուժ: Առաջիկայում արդյո՞ք պետք է սպասել ԵՄ և ԱՄՆ հետ հարաբերությունների խորացմանն ողղված օրինագծեր, նախաձեռնություններ:

Հայտնվելով խորհրդարանում` «Ելք» դաշինքը, միանշանակ, կփորձի առաջ քաշել ԵՄ և ԱՄՆ հետ հարաբերությունների խորացմանը նպատակաուղղված նախաձեռնություններ:

Ամեն դեպքում, մենք ձգտում ենք Հայաստանում կառուցել եվրոպական մոդելի պետություն, որը հետագայում կարելի է ինտեգրել ԵՄ-ում: Եվ, իհարկե, մտադիր ենք բոլոր ուժերով աջակցել Հայաստանի ու ԵՄ միջև արդեն գոյություն ունեցող պայմանավորվածությունների իրագործմանը: Մեր ներգործության լծակներն, իհարկե, քիչ են, սակայն մենք կփորձենք անել այն ամենը, ինչ հնարավոր է մեր 9 մանդատների միջոցով:

Ընտրությունների արդյունքները ցույց տվեցին հայ հասարակության կողմից Լևոն Տեր-Պետրոսյանի խաղաղության բանաձևի ընմռնման լիակատար բացակայությունը: Ինչպիսի՞ն է ղարաբաղյան հակամարտության կարգավորման ձեր բանաձևը:

Քանի դեռ Ադրբեջանը դրսևորում է ագրեսիվություն և ռազմատենչություն, Հայաստանում ոչ ոք փոխզիջումների մասին, նույնիսկ, չպետք է խոսի: Քիչ մնա` Երևանը նվաճելու  հայտարարությունների և փորձերի ֆոնին փոխզիջումների մասին  խոսակցություններն, առնվազն, անիմաստ են: Չէ որ Բաքվում հավակնում են ոչ միայն Արցախին, այլև` Հայաստանին, ինչն արտահայտվում է անմիջականորեն Տավուշի տարածքի գնդակոծություններով, որտեղ ամեն տարի քիչ զոհեր չեք ունենում: Ընդ որում, բանակցությունները, միանշանակ, պետք է շարունակվեն, ուղեկցվելով մեր երկրի հզորացմամբ: Արտաքին գործոններն, անշուշտ, բավականաչափ են, սակայն, հրաժարվելով Հայաստանի հզորացումից, մենք ինքներս ենք ամեն ինչ անում, որպեսզի Արցախի ապագայի հարցում որոշիչ լինեն հենց արտաքին գործոնները: Ուստի Արցախի հիմնախնդիրը, Հայաստանի խնդիրը լուծելու միակ ճանապարհը  Հայաստանի հզորացումն է` որպես պետություն: Նախորդ տարվա ապրիլին սեփական արյան գնով հակառակորդին խաղաղություն պարտադրեցին շարքային զինվորները, իսկ բանակը, պետությունը, ի տարբերություն զինվորների, պարզվեց, պատրաստ չեն պատերազմի: Ընդ որում, հայ զինվորի թիկունքին կանգնեց ոչ թե պետությունը, այլ հասարակությունը: Զինվորի հաղթանակը փորձեց պահել հասարակությունը, իսկ պետությունը նրան դավաճանեց:

Այդ պատճառով մենք այլընտրանք չունենք. որպեսզի ի զորու լինենք լուծել Արցախի հիմնախնդիրը, հակառակորդին խաղաղություն պարտադրենք, Հայաստանը պետք է լինի իրապես անկախ, ներսից հզոր: Իսկ նման հզոր պետություն ստեղծելու համար հարկավոր է ընդամենը մեկ բան` ցանկություն, լծակներ այն մարդկանց ձեռքում, ովքեր նման ցանկություն ունեն: Մենք` «Ելք» դաշինքը, ցանկանում ենք դա և այդ նպատակի համար կօգտագործենք մեր ունեցած բոլոր 9 լծակ-մանդատները: