Պրն. Կարապետյան, փոխզիջումների և երկխոսության պատրաստակամություն ցուցաբերելով`Հայաստանի իշխանությունները և ընդդիմությունը`ի դեմս ՙԺառանգություն՚ կուսակցության ու վերջինիս առաջնորդ Րաֆֆի Հովհաննիսյանի, այնուամենայնիվ, չեն կարողանում փոխըմբռնման հանգել թվում է, թե տեխնիկական հարցերում: Որքանո՞վ է իրական բանակցությունների սեղանի շուրջ նստելու կողմերի ցանկությունը, և ինչպիսի՞ խնդիրներ է դրանցից յուրաքանչյուրը լուծում:
Կարծում եմ, որ Հայաստանն այսօր այլ խնդիրներ ունի, ավելի մասշտաբային և էական, քան Սարգսյանի և Հովհաննիսյանի միջև ծավալված նամակագրական ժանրի երկխոսությունը: Այդ նամակագրությունը սոսկ գործող իշխանության փիար է: Սերժ Սարգսյանը ցանկանում է ցույց տալ, որ ինքն օրինական նախագահ է, ընդ որում դրսևորում է կառուցողականություն և ընդդիմությանը` ի դեմս Րաֆֆի Հովհաննիսյանի, ինչ-ինչ զիջումների գնալու պատրաստակամություն, պատրաստ է ինչ-որ բան փոխել կառավարությունում, մի խոսքով` համազգային իմաստուն առաջնորդի կերպար ստեղծել: Թե ինչ խնդիր է լուծում Րաֆֆի Հովհաննիսյանը, ես չեմ կարող ասել: Իմ քաղաքական գիտելիքներն ինձ հնարավորություն չեն տալիս մինչև վերջ հասկանալ, թե ինչ է ուզում ՙԺառանգության՚ առաջնորդը, ինչու է որոշել հացադուլ հայտարարել, առավել ևս, որ նա արդեն մեկ անգամ Ազատության հրապարակում հացադուլ արել է: Այդ ամենն ինձ համար աղոտ է և անհասկանալի: Ինչևէ, մեկ բան կարող եմ վստահ ասել. Րաֆֆի Հովհաննիսյանն օրինականացրել է Սերժ Սարգսյանի իշխանությունը՝ կամա թե ակամա: Սարգսյանի լեգիտիմությունը Րաֆֆի Հովհաննիսյանի խղճի վրա է: Եթե Հովհաննիսյանի նպատակը Հայաստանում իրավիճակը փոխելն է, ապա նա վաղուց պետք է հասկացած լիներ, որ նույնիսկ եթե Սերժ Սարգսյանը լիովին փոխի կառավարության կազմը, լուծի խորհրդարանը և նշանակի նոր մարզպետներ, ապա այդ դեպքում նույնպես ոչինչ չի փոխվի, եթե համակարգը մնա նախկինը: Հարկավոր է փոխել տնտեսական քաղաքականությունը, կողմնորոշվել աշխարհաքաղաքական վեկտորի առնչությամբ, զարգացնել ժողովրդավարությունը` այդ խոսքի ոչ թե վիրտուալ, այլ իրական իմաստով: Այն, ինչ այսօր տեղի է ունենում, չես անվանի այլ կերպ, քան` ներկայացում, և խելոք մարդիկ դա հասկանում են:
Օրինակ`ԱՄՆ, Գերմանիայի և Լեհաստանի դեսպանները, ովքեր քննադատել են իշխանությունների գործողությունները ՙՍիվիլիթաս՚ հիմնադրամի և վերջինիս հիմնադիր Վարդան Օսկանյանի նկատմամբ...
Կարծում եմ, որ նույնիսկ աֆրիկական որևէ խուլ երկրում չես հանդիպի նման երևույթի, երբ օտարերկրյա դեսպանները նման բացահայտ և անկողմնակալ ձևով քննադատեն այն երկրի իշխանություններին, որտեղ գտնվում են: Երբ մարդն սկսում է անտեսել խաղի բոլոր կանոնենրը, նա սկսում է խաղալ ինքն իր հետ`գտնվելով ինչ-որ վիրտուալ իրականության մեջ: Կարծում եմ`Հայաստանի իշխանությունների գործողություններն ամբողջովին տեղավորվում են այդ տրամաբանության մեջ: Նրանք անցել են բոլոր սահմանները, իսկ ՙՍիվիլիթասի՚ գործն այդ անհեթեթության, անարխիայի և քաղաքական անգրագիտության դրսևորումներից մեկն է միայն: Նման քաղաքականությունը վերջին հաշվով հանգեցնում է ցնցումների, չեմ վախենում ասել`հեղափոխության:
Կան արդյո՞ք մարդիկ, ուժեր, որոնք կարող են իրենց վրա վերցնել այդ հեղափոխության ղեկը:
Կարծում եմ, որ նրանք այն մարդիկ են, ովքեր այդ ողջ թատերական ներկայացմանը չեն մասնակցում: Դա կլինի ընդհանուր գաղափարով միացած մարդկանց խումբ, այլ ոչ թե քաղաքական ուժ: Հեղափոխություն անում են ոչ թե քաղաքական ուժերը, այլ անձերը, անհատները, կադրերը:
Թույլ տվեք վերադառնալ Օսկանյանի և ՙՍիվիլիթաս՚ հիմնադրամի թեմային:
Կարծում եմ, որ Ազգային անվտանգության ծառայությունն Օսկանյանի և նրա հիմնադրած հիմնադրամի միջոցով փորձում է հայտնաբերել այն մոդուլային հիմնադրամները ու կազմակերպությունները, որոնք ֆինանսավորել են ՙՍիվիլիթասին՚: Իսկ դրանք թե’ ամերիկյան, թե’ նորվեգական, թե’գերմանական կազմակերպություններ են: Այստեղ նմանություններ եմ տեսնում ռուսական իրավապահ մարմինների հետ, որոնք խուզակություններ են կատարում ոչ առևտրային կազմակերպությունների շենքերում: Հայաստանյան իշխանությունների գործողությունները Արևմուտքի գործադրած վիթխարի ճնշմանը դիմադրելու փորձ է: Իսկ այդ ճնշումը գործադրվում է ընտրախավի և Սերժ Սարգսյանի վրա, ով Արևմուտքի աչքում երբեք օլիգարխիկ համակարգից առանձին չի դիտվում: Արևմուտքը ճնշում է գործադրում գումարի միջոցով, ինչը հայկական օլիգարխիայի կյանքի իմաստն է: Օլիգարխների կուտակած գումարները հիմնականում պահվում են արևմտյան բանկերում, և այսօր արևմտյան ընտրախավերը, ըստ երևույթին, որոշել են թաքցնել այդ գումարները կամ լավագույն դեպքում վերադարձնել միայն 20-30%-ը: Կիպրոսի շուրջ աժիոտաժը և Մոսկվայի նյարդային արձագանքը շատ բան են մեզ ասում: Կիպրոսյան բանկերում ավանդների վրա հարկեր կիրառելու վերաբերյալ Կիպրոսի իշխանությունների որոշումն ուղղակի հարված է ռուսաստանյան օլիգարխների և նրանց հետ փոխկապակցված հայ օլիգարխների շահերին: Հասկանալի է, որ Հայաստանի իշխանությունը դիմադրելու է: Եվ ՙՍիվիլիթաս՚ հիմնադրամի հետապնդումը դիմադրության արդյունք է:
Այս համատեքստում պետք է ուշադրություն դարձնենք նաև Րաֆֆի Հովհաննիսյանի շարժմանը: Իր բոլոր առավելություններով և թերություններով հանդերձ, նա կարողացել է Սարգսյանի իշխանության քննադատության դիրքերից հանդես եկող հզոր արևմտամետ ընդդիմադիր կառույց ստեղծել: Այս պայմաններում Սարգսյանը զարմանում է, որ Արևմուտքը գումար չի տալիս վերջինիս: Ավելին, Ասոցացման համաձայնագրի ստորագրման համար Հայաստանի առջև խիստ պայմաններ են դրվում, և Կիպրոսից հետո Բրյուսելն էլ ավելի կխստացնի իր դիրքորոշումը: Ասեմ ավելին, որքանով ինձ հայտնի է, Եվրամիությունը մտադիր է պայմաններ առաջադրել նաև Ղարաբաղյան հարցում: Իսկ դա արդեն գումարներ չեն: Դա սպառնում է Սերժ Սարգսյանի համար շատ լուրջ հետևանքներով:
Դուք հիշատակեցիք տնտեսական խնդիրները`որպես ամենաարդիականն այսօրվա դրությամբ: Ի՞նչ համարժեք միջոցներ պետք է ձեռնարկի երկրի ղեկավարությունը դրանց լուծման համար:
Առաջին հերթին խոսքը վերաբերում է Աբխազական երկաթուղու բացմանը, արդյունավետ տնտեսական մոդելների մշակմանը, ներդրումների ներգրավմանը: Պետք է ամեն կերպ հասնել երկաթուղու բացմանը: Բայց այսօր ես հայկական կողմից բավարար ջանքներ, նախաձեռնություններ չեմ տեսնում: Դրանք չկան երկու պարզ պատճառով`քաղաքական անհեռատեսություն և վրացական կողմի, Ռուսաստանի, Աբխազիայի հետ, մեր իշխանությունների տեսակետից, երկարատև և տանջալից բանակցությունների մեջ խառնվելու ցանկության բացակայություն. հանկարծ ԱՄՆ-ն էլ կմիջամտի իրավիճակին: Հայաստանի կառավարության համար իրականում ավելորդ գլխացավանք, երկաթուղու բացման շուրջ բանակցությունների տեսքով, հարկավոր չէ: Եթե մենք խելացի լինենք, կկարողանանք խաղալ աշխարհաքաղաքական կենտրոնների շահերի վրա`քաղելով սեփական օգուտը, ինչպես ժամանակին Իսրայելն արեց:
Armenian general rules out any provocations on Armenian-Turkish border as long as Russian flag hoisted there 
Crossroads of Peace project divorced from reality 
Armenia could hardly join EU of recent years - Boris Navasardyan
Armenian authorities` actions evidence of country`s movement to elimination of statehood - expert 
Crossroads of Peace is pan-Turkic project imposed on Yerevan by Ankara and Baku - Arthur Khachatryan
Tehran: foreign troops` presence in South Caucasus does not contribute to establishment of security, stability
Lavrov: Unilateral concessions by Armenian authorities make Armenia`s borders undefined
Armenia`s premier meets with residents of Berkaber
Rally in name of Armenian statehood starts in Voskepar 
No return to historical Armenia idea! Pashinyan calls on
Stark and unpleasant as it might be to the Washington establishment, that the best guarantors of Armenian security are Russia and Iran - The American Conservative
Armenian authorities` policy could affect country`s regional, international prospects - Russian MP
Armenia needs teams work of all active people - expert
Moscow "testing" its relations with Yerevan
Pashinyan: External forces also provoked main force organizing ethnic cleansing in Karabakh
Our political force will follow path of institutional solutions - ex-mayor of Yerevan 
Large-scale events planned in April - Pashinyan
Armenian people has to choose between war or premier`s resignation
EU increases humanitarian aid to displaced Karabakh Armenians with EUR 5.5 million
"Nagorno-Karabakh, Betrayed Peace" photo exhibition by Roberto Travan opened in Italia`s Castellanza
