Արմինֆո.Անկախ բելառուս ժողովրդի և ռեժիմի միջև առկա դիմակայության արդյունքից, այն բանից, թե ով կլինի նախագահ, վերջին իրադարձությունների արդյունքում այդ նախագահը կլինի բոլորովին այլ Բելառուսի նախագահ։ Նույնիսկ եթե այդ նախագահը լինի Լուկաշենկոն։ ԱրմԻնֆո-ին կարծիք է հայտնել Միջազգային և անվտանգության հարցերի հայկական ինստիտուտի փորձագետ Ռուբեն Մեհրաբյանը։
<Այլ կերպ ասած ՝ ես պարզապես համոզված եմ, որ բելառուս ժողովուրդն արդեն հաջողություն է գրանցել ռեժիմի դեմ պայքարում։ Այն իմաստով, որ դա արդեն այն ժողովուրդը չէ, որը գոյություն է ունեցել մինչև օգոստոսի 9-ը ։ Գիշերային ձեռնամարտերից հետո ցուցարարներն ու ոստիկանությունը դադար են վերցրել ։ Բայց ես կարծում եմ, որ Բելառուսում դեռ ամեն ինչ առջեւում է ։ Մինսկում, երկրի այլ քաղաքներում տեղի ունեցած վերջին իրադարձությունները Լուկաշենկոյի 26 – ամյա կառավարումից համաժողովրդական դժգոհության դրսեւորում են>,-նշել է նա ։
<Պետք է հասկանալ, որ այդ դժգոհության հիմնական շարժիչ ուժը բելառուսների հետխորհրդային սերունդն է, որը Սովետ չի տեսել, Սովետով չի փչացել, և այլևս զզվել է Սովետից մնացած կոլխոզային բարքերից, մինչդեռ Եվրոպայի մեջտեղում գտնվող Բելառուսում այս ամենը չէր կարող անվերջ տևել, և հիմա քարերը հավաքելու ժամանակն է>,-կարծում է Մեհրաբյանը ։ Փորձագետը չի բացառում, որ բողոքի ակցիաները շարունակելու դեպքում Բելառուսի ղեկավարության պատասխանը կարող են լինել դրանք ցրելու կոշտ, ուժային մեթոդները ՝ համապատասխան հետեւանքներով: Նրա գնահատականներով ՝ այդ դեպքում ստիպված չենք լինի բացառել նաև ռուսական միջամտությունը։ Նման քայլերը Մեհրաբյանը գնահատում է որպես ինքնասպանություն և կարող է մեծ խնդիրներ ու ողբերգություններ առաջացնել բոլոր մասնակիցների համար։ Փորձագետը համոզված է, որ գլխավորն այն է, որ ցանկացած դեպքում նման քայլերն այլևս ի զորու չեն հետ շրջել պատմության անիվը։