Արմինֆո. 30 տարի առաջ Ղարաբաղի բնակիչներն արտահայտեցին իրենց կամքը, Արցախը հայտարարեց անկախ ապրելու իր ցանկության մասին: Եվ հենց այդ ժամանակ գրվեցին տարածաշրջանի պատմության ամենասև էջերը: Փետրվարի 22-ին ԱԺ-ում «Սումգայիթյան ջարդերը: Հայատյացությունը` որպես Ադրբեջանի պետական քաղաքականություն՚ թեմային նվիրված լսումնեի ժամանակ այդ մասին հայտարարել է փոխարտգործնախարար Շավարշ Քոչարյանը:
Նա հիշեցրել է, որ, ի պատասխան Ադրբեջանի կազմից դուրս գալու Ղարաբաղի հայերի արդար պահանջի, այդ հանրապետության իշխանությունները սադրեցին հայերի ջարդեր Սումգայիթում: Փոխարտգործնախարարն ուշագրավ է համարել այն փաստը, որ Ադրբեջանի իշխանությունները սկսեցին պատժել ոչ թե Ղարաբաղի, այլ Ստեփանակերտից հարյուրավոր կիլոմետրեր հեռու գտնվող քաղաքների հայ բնակչությանը: Նրա համոզմամբ, ամենասարսափելին այն էր, որ այդ վայրագությունները թափ հավաքեցին և տարածվեցին Կիրովաբադում և Բաքվում:
Շավարշ Քոչարյանը նաև փաստել է, որ հետագայում հայատյացությունը դարձավ Բաքվի ներքին և արտաքին քաղաքականության հիմքը, որի շնորհիվ ձևավորվում է ադրբեջանական հասարակության ինքնագիտակցությունը: «Բանակցությունների սեղանի շուրջ նստելու, ԵԱՀԿ Մինսկի խմբի ներկայացուցիչների հետ հնամագործակցելու փոխարեն Ադրբեջանը շարունակում է իր հայատյաց քաղաքականությունը, որի դրսևորումներից մեկն էլ 2016 թվականի ապրիլյան պատերազմն էր: Հենց Ադրբեջանի նման վարքագծի պատճառով մենք առ այսօր չենք կարողացել գտնել Լեռնային Ղարաբաղի հակամարտության լուծումը: Սակայն մենք մեր հարևանների դուդուկի տակ չենք պարի, մենք կպայքարենք արցախահայերի ազատության և անկախության համար՚, - եզրափակել է փոխնախարարը:
Հիշեցնենք, որ 1988 թվականի փետրվարի 26-29-ը Ադրբեջտանի Սումգայիթ քաղաքում հայերի ջարդերը նորագույն խորհրդային պատմության առաջին էթնիկ բռնության զանգվածային պաթյունն էր, որը հանգեցրեց Ադրբեջանից փախստականների առաջին հոսքին դեպի Լեռնային Ղարաբաղ և Հայաստան: Եռօրյա ջարդերի ընթացքում սպանվեց 53 մարդ, մի քանի տասնյակ մար վիրավորվեց: Փետրվարի 29-ին, վերջապես, քաղաք մտավ խորհրդային բանակը, որը, սակայն, գրեթե ոչինչ չձեռնարկեց հայ բնակչությանը պաշտպանելու համար: