Արմինֆո. Մերձավոր արևելքում ակնհայտորեն խրախուսվող քաոսի
պատճառներն առնչում են համաշխարհային քաղաքականության շատ ավելի լուրջ խնդիրներին: ԱրմԻնֆո-ին այդպիսի կարծիք է հայտնել Ռազմավարական և ազգային հետազոտությունների հայկական կենտրոնի տնօրեն Մանվել Սարգսյանը:
«Իրաքյան Քրդստանում անկախության շուրջ հանրաքվեն, դրանից հետո Իրանի աջակցությամբ Քիրքուկի զավթումն իրաքցիների կողմից, Թուրքիայի ռազմական էքսպանսիան Աֆրինում ավելի ու ավելի են համոզում, որ քրդական գործոնի ակտիվացումն իրատեսական է` հենց որպես ԻԼԻՊ-ի դեմ միջազգային գործողության արդյունք:
Իրաքի և Սիրիայի փլուզումը պոտենցիալ նշանակալի խնդիր չէ, որն ի զորու լինի ազդել տարածաշրջանային և համաշխարհային քաղաքականության վրա: Կարծում եմ, որ դրանք, ավելի շուտ, տարածքներ են, դաշտ` տարբեր խաղացողների ծրագրերի իրագործման համար: Իսկ ԻԼԻՊ-ն արդեն իր դերը խաղացել է՚, - կարծում է վերլուծաբանը:
Նրա գնահատմամբ, Մերձավոր արևելքում ավերջ ավերածությունները հանգեցրել են Առաջին համաշխարհային պատերազմից հետո տարածաշրջանում գոյություն ունեցած քաղաքական կարգի գործնական անհետացման: Իսկ տարածաշրջանի ավերակներում ծավալվող ռազմաքաղաքական գործընթացները շատ նման են քրդերի համատարած կոտորածի:
Միևնույն ժամանակ, ՌԱՀՀԿ տնօրենը կանխատեսում է նաև այլ սցենարներ, ինչի մասին, նրա կարծիքով, վկայում են ԱՄՆ նախագահի կողմից ակնհայտորեն ապակառուցողական գրգռիչների պարբերաբար նետումները Մերձավոր արևելքի քաղաքական դաշտ: Նրա գնահատմամբ, Երուսաղեմը ճանաչելով Իսրայելի մայրաքաղաք, բացահայտորեն
սատարելով իրանցիների պայքարն ընդդեմ իսլամական բռնապետության, մտքում հասունացնելով քրդերի զինման և կազմակերպման ծրագրեր, Դոնալդ Թրամփը համաշխարհային և տարածաշրջանային մյուս խաղացողներին ստիպում է տենդագին պաշտպանել տարածաշրջանում գոյություն ունեցող կարգի մնացորդները
:
Սարգսյանի գնահատմամբ, իրականում ամեն մի նոր գործողություն էլ ավելի է քայքայում Մերձավոր արևելքը: Թուրքիայի, Իրանի և Սաուդյան Արաբիայի նյարդային արձագանքը նա համարում է խուճապի վկայություն, որը համակել է այդ երկրներում կառավարող վարչակազմերին: Իսկ Ռուսաստանում, նրա կարծիքով, ընդհանրապես չեն հասկանում, թե իրենք ուր և ինչու են ներքաշվել և ինչպես գործել հետագայում: «Այդպիսով` այսօր հստակ է մեկ բան. տարածաշրջանում ակնհայտորեն խրախուսվող քաոսի պատճառներն առնչվում են համաշխարհային քաղաքականությունում ծագած շատ ավելի լուրջ խնդիրներին:
Երկրորդհամաշխարհային պատերազմից հետո Եվրոպայում ձևավորված կարգի վերացման ապակառուցողական եղանակները դեռ չեն մոռացվել: Սակայն հին քաղաքական աշխարհը կորցրել է իմաստն ու կայունությունը, իսկ թե ինչպես են այն փոխում` մենք բոլորս այսօր տեսնում ենք: Հեշտ չէ կանխատեսել, թե այդ ամենն ինչով կավարտվի, և ինչ կներկայացնի իրենից նոր աշխարհը: Ի դեպ, ինչ-որ բան արդեն կարելի է նկատել` նոր աշխարհակարգի մասին բազմաթիվ խոսակցություններից՚, - համոզված է վերլուծաբանը: